سفارش تبلیغ
صبا ویژن

پاسخ به شبهات اعتقادی
 
لینک های مفید
|

برهان علیت؛ شبهات مطرح‌شده در توحید و خداشناسی

 

شبهات مرتبط با بطلان براهین اثبات خدا

در مورد توحید و خداشناسی مباحث مختلفی مطرح است؛ اولین نکته آن‌ها این است که ما اصلاً نمی‌‌‌توانیم قبول کنیم. دلیل آن‌ها این است که تمام برهان‌ها و استدلال‌هایی که خدا پرستان در مورد خدا می‌‌آورند هیچیک قانع کننده نیست.

 

پاسخ بر نقدهای واردشده بر برهان علیت

  بیان برهان علیت: هر معلولی علتی دارد (هر موجودی یک پدید آورنده‌ای دارد و  معلول برای بودنش محتاج یک علّت است). در جهان سلسله‌ای از روابط علت و معلولی وجود دارد و چون دور و تسلسل محال است، باید این سلسله به علت العلل ختم شود. این علت العلل در دیدگاه خداباوران همان خداوند است.

دیدگاه مکتب‌ها در علت اولیه:

الف      ب      ج      د    .....           علت اولیه

خداگراها: تسلسل را قبول ندارند و حتما در جهان یک علت اولیه‌ای وجود دارد.

آتئیسم‌ها: اصلاً علت اولیه وجود ندارد.

آگنوستیک‌ها: نمی‌‌‌دانیم که علت اولیه هست یا نیست.

چند تعریف

معلول: چیزی است که به دلیل فقر، نیازمند غیر است. معلول چیزی است که از خودش هستی ندارد و هستی خود را از دیگری می‌گیرد.

علّت: چیزی است که متناسب با ویژگی وجودی‌اش، منجر به تحقق یک پدید? دیگر می‌شود. علّت را می‌توانیم «هستی بخش» بنامیم. در ضمن باید دقت شود که علّت مورد نظر در برهان علیت، به معنای «دلیل» نیست بلکه به معنای «هستی بخش» است. لازم به ذکر است که علّت، خودش هم می‌تواند معلول باشد.    ادامه مطلب...

[ سه شنبه 95/8/25 ] [ 5:21 عصر ] [ asadi ] [ نظرات () ]

برهان امکان و وجوب؛ شبهات مطرح‌شده در توحید و خداشناسی

 

بیان برهان امکان و وجوب:

برهان امکان و وجوب از استوارترین برهان‌های اثبات وجود خدا است و در میان فلاسفه? اسلامی ‌جایگاه بلندی دارد. خلاصه برهان به تقریر طوسی (ره) این است: «اگر موجود (که در تحقق آن شک نیست) واجب‌الوجود بالذات باشد، مطلوب ما ثابت است، و اگر چنین نباشد، مستلزم وجود واجب بالذات است، تا دور و تسلسل لازم نیاید.»

بهتر است با برخی از اصطلاحات این برهان آشنا شویم:

ممتنع الوجود بالذات:آنچه را که نسبت دادن وجود به آن، ذاتاً جایز و ممکن نباشد، ممتنع الوجود بالذات می‌‌گوییم. به عبارت دیگر، ممتنع الوجود بالذات، موجود شدنش ذاتاً محال و ممتنع است، مانند اجتماع نقیضین، مثلاً اینکه چیزی در آنِ واحد هم موجود باشد و هم موجود نباشد و یا یک چراغ در آنِ واحد هم روشن باشد و هم خاموش.

واجب الوجود بالذات: آنچه وجود داشتنش ضروری است، یعنی باید حتماً موجود باشد و محال است که موجود نباشد. به عبارت دیگر واجب الوجود بالذات، وجودش ذاتاً واجب و ضروری است. خداوند که می‌‌خواهیم وجودش را ثابت کنیم، تنها مثال از چنین موجودی است.

ممکن الوجود بالذات: آنچه وجود برایش نه محال باشد و نه ضروری، یعنی چیزی که ممکن است موجود باشد و ممکن است موجود نباشد. به عبارت دیگر بودن و نبودن برایش مساوی است.

 موجود به حسب فرض عقلى یا واجب الوجود است یا ممکن الوجود، و هیچ موجودى عقلاً از این دو فرض، خارج نیست و نمى‌توان همه موجودات را ممکن الوجود دانست؛ زیرا ممکن الوجود نیاز به علت دارد و اگر همه علت‌ها هم ممکن الوجود و به نوبه خود نیازمند به علت دیگرى باشند، هیچ‌گاه هیچ موجودى تحقق نخواهد یافت؛ به بیان دیگر، تسلسل علت‌‌ها محال است، پس ناچار سلسله علت‌ها به موجودى منتهى مى‌شود که خودش معلول موجود دیگرى نباشد یعنى واجب الوجود باشد.

 

شبهات مطرح شده و پاسخ به آن‌ها:    ادامه مطلب...

[ سه شنبه 95/8/25 ] [ 5:20 عصر ] [ asadi ] [ نظرات () ]

تفاوت دیدگاه آتئیست‌ها و آگنوستیک‌ها

امروزه در مورد کسانی که خدا را قبول ندارند دو اصطلاح آتئیسم و آگنوستیک مطرح است؛ آتئیسم (آ: بی, تئ: خدا, ایسم: پیروان یک مکتب) به معنای بی‌خدایی و اگنوستیک: ندانم‌گرایی (نمی‌دانیم خدایی هست یا نیست) به معنای عدم دانش کافی در اثبات خداوند است.

 

توضیح:

خداناباوری: آتئیست (به انگلیسی: Atheism) یا خداناباوری اندیشه‌ای که از سوی منکران خدا اظهار شده‌است. آتئیست در دو مفهوم محدود و جامع کاربرد دارد. در مفهوم محدودتر، آتئیست به معنای بی‌خدایی است که هیچ خدایی وجود ندارد. آتئیست در مفهوم جامع‌تر به معنای بی‌خدایی به سادگی، عدم باور به وجود هر گونه خداست. نظریات آتئیست‌ها و بی‌خدایان در مقابل خداباوری قرار می‌گیرد. در کلی‌ترین شکل، آتئیست به معنای انکار خدا می‌باشد.

واژه آتئیست در زبان انگلیسی و از زبان یونانی گرفته شده‌است که به معنای بی‌خدایان می‌باشد. این واژه با دلالت ضمنی منفی، برای کسانی استفاده می‌شد که به خدایانی که در جامعه در سطح گسترده مورد پرستش قرار می‌گرفتند، بی‌اعتقاد می‌شدند. ممکن بود این خدا یک تندیس یا یک حیوان بود, به هر حال به آن‌ها واژه آتئیست اطلاق می‌شد. زمانی‌اندیش‌های آزادی و پرسش‌گری شک‌گرایانه گسترش یافت، انتقادات از دین نیز بیشتر شد. همین عامل موجب شد تا به طور رسمی‌در قرن 18، واژه آتئیست در مورد منتقدان دین استفاده شود.  ادامه مطلب...

[ سه شنبه 95/8/25 ] [ 5:15 عصر ] [ asadi ] [ نظرات () ]
          

.: Weblog Themes By Iran Skin :.

درباره وبلاگ

موضوعات وب
لینک های مفید
|
آرشیو مطالب
امکانات وب


بازدید امروز: 13
بازدید دیروز: 15
کل بازدیدها: 7456